-
1 unosić
I. vt2) (książk: przemieszczać) forttragen, wegbringenII. vr1) ( utrzymywać się nad ziemią) balon: sich +akk erheben, emporsteigen2) ( utrzymywać się na wodzie) tratwa: treiben, schwimmen3) ( rozprzestrzeniać się) zapach: sich +akk verbreiten, aufsteigen4) ( podnosić)\unosić się na palcach sich +akk auf die Zehenspitzen stellen5) ( być wznoszonym) kurtyna: hochgehen; mgła: aufsteigen6) ( irytować się)\unosić się gniewem von Zorn ergriffen werden, in Zorn ausbrechen7) (książk: zachwycać się)\unosić się z zachwytu nad kimś/czymś über jdn/etw in Entzücken geraten
См. также в других словарях:
wisieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, wiszę, wisiećsi, wisiećsiał, wisiećsieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być powieszonym, zawieszonym na czymś, gdzieś, być przewieszonym przez coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płaszcz… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wisieć — ndk VIIa, wiszę, wisisz, wiś, wisiał, wisieli 1. «być zawieszonym, uczepionym gdzieś, na czymś» Bielizna wisi na sznurze. Ręczniki, ścierki wisiały na gwoździu. W oknie wiszą firanki. Ubranie wisiało w szafie. Lustro, obraz, zegar wisi na ścianie … Słownik języka polskiego
unosić — ndk VIa, unoszę, unosićsisz, unoś, unosićsił, unoszony forma ndk czas. unieść (p.) unosić się 1. forma ndk czas. unieść się (p.) 2. «utrzymywać się na pewnej wysokości nad ziemią, na powierzchni (np. wody); wisieć» Komary unosiły się nad stawem.… … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
